Η Φωκίδα στο κόκκινο. Ο κορωνοϊός στη γειτονιά μας.

Όλοι πλέον γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε.

Η πανδημία που ζούμε είναι η μάχη μιας ολόκληρης γενιάς και ο κίνδυνος δεν πέρασε όταν βγήκαμε τον Μάιο από τα σπίτια μας, τώρα επανήλθε δριμύτερος.

Η ατομική ευθύνη στην απόλυτη τήρηση των μέτρων χωρίς εκπτώσεις, πρέπει να είναι συνειδητή καθημερινή επιλογή και όχι περιστασιακή από τον φόβο και την ενδεχόμενη απειλή του θανάτου.

Στο πρώτο απαγορευτικό (lockdown), ο άγνωστος ιός και οι εικόνες από το εξωτερικό έβγαλαν στην επιφάνεια το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.

Για να επανέλθει η υπευθυνότητα, χρειαζόμαστε τον φόβο ή την συνειδητή ατομική ευθύνη;

Μήπως πρέπει να μάθουμε το μάθημα της πανδημίας από την αρχή;

Ο κορωνοϊός αντιμετωπίζεται με γνώση, αυτοσυγκράτηση, ατομική ευθύνη, κοινωνική αλληλεγγύη, χωρίς στιγματισμό των συνανθρώπων μας που νόσησαν.

Τώρα είναι η ώρα της ατομικής ευθύνης, του μοναδικού μας όπλου αυτή τη στιγμή.